Χερτς, Γκούσταφ Λούντβιχ

(Hertz, Αμβούργο 1887). Γερμανός φυσικός. Τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ για τη φυσική μαζί με τον Γιάκομπ Φρανκ, με τον οποίο έκανε το 1914 ένα περίφημο πείραμα, που επιβεβαίωσε άμεσα τη θεωρία περί της δομής του ατόμου του Νιλς Μπορ. Το πείραμα χρησιμοποιεί μια διάταξη που επιτρέπει να βομβαρδιστεί ένα αέριο με ηλεκτρόνια τα οποία επιταχύνονται από ένα ηλεκτρικό πεδίο γνωστό και μεταβαλλόμενο κατά βούληση. Παρατηρείται ότι, όταν αυξάνεται η τάση μεταξύ των ηλεκτροδίων της διάταξης, το ρεύμα που οφείλεται στη ροή των ηλεκτρονίων αυξάνει μέχρι μιας μεγίστης τιμής και κατόπιν πέφτει απότομα. Η πτώση αυτή οφείλεται στο ότι, όταν η τάση είναι τέτοια ώστε να προσδώσει στα ηλεκτρόνια που προσπίπτουν κινητική ενέργεια ίση προς την αναγκαία, σύμφωνα με τη θεωρία του Μπορ, για να διεγείρει τα προσβαλλόμενα άτομα (δυναμικό διέγερσης) κάνει να περάσει ένα από τα ηλεκτρόνιά τους από μια στάθμη πιο εσωτερική σε μια στάθμη πιο εξωτερική. Στην περίπτωση αυτή, πράγματι, τα προσπίπτοντα ηλεκτρόνια χάνουν την κινητική τους ενέργεια από μη ελαστικές κρούσεις και συλλέγονται από την εσχάρα αντί να φτάσουν στην άνοδο. Αν αυξάνεται περισσότερο η τάση, το ρεύμα αυξάνεται πάλι μέχρι να φτάσει μια τιμή στην οποία αντιστοιχεί μια κινητική ενέργεια τέτοια ώστε κάθε ηλεκτρόνιο δέχεται δύο μη ελαστικές κρούσεις (δηλαδή δίνει αφορμή σε δύο διεγέρσεις), οπότε έχουμε μια νέα πτώση κ.ο.κ. Το δυναμικό διέγερσης που προσδιορίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο βρίσκεται σε συμφωνία με την τιμή ενέργειας των σταθμών και υπολογίστηκε σύμφωνα με τη θεωρία του Μπορ.